همیشه اولینها به یاد ماندنی اند...
مثل اولین بار که مهسا رو دیدم،یا اولین برداشتم از مرضیه .....یا.......با برخوردای بیشتر نظر آدما تصحیح میشه یا اصلا از این رو به اون رو میشه ...
اولین پیام هم یه نوعشه دیگه.....
بگذریم....
یه شعر جالب از خلیل جبران:
فرزندانتان ، فرزندانتان نیستند
آنان دختران وپسران عطش زندگی برای زندگی اند
از شما پدید میآیند ،نی از شمایند.
عشقتان را میتوانید به آنان بببخشید ،اما اندیشه هاتان را نی
چرا که اندیشه های خویش در سر پخته اند.
تن خانه شان شاید ، جان خانه شان نتوانید بود
جانشان را فردا خانه است ،در رویاهاتان حتی نتوانید دیدشان
بسا بکوشید چون آنان باشید ،اما چون شما شدنشان هیهات
باری زندگی را به واپس نمی آید ،نی با دیروز ماندگار میشود.
